Beren!
Door: Annette
Blijf op de hoogte en volg Annette
09 September 2010 | Canada, Jesmond
Vrijdag 3 september
Je ontmoet hier hele leuke en interessante gasten! Na de vraag ‘Do you know the movie Into the Wild?’, waarbij ik zo enthousiast ‘Yes!’ riep dat iedereen me aankeek, begon een gast te vertellen. Een aantal jaren geleden is die man ook naar Alaska gegaan om een aantal dagen helemaal alleen in de wildernis te kamperen. Hij vond het geweldig! Fantastisch om dit soort mensen te ontmoeten, die kom je in Nederland niet tegen! Hier lijkt het wel of iedereen naar Alaska gaat/is geweest, dat is zo jaloersmakend! En allemaal zitten ze boordevol met avontuurlijke verhalen.
Zaterdag 4 september
Hele dag ingepland voor kantoor, dus was wel benieuwd wat ik dan zou moeten doen. Eerst even een paar dingen meegekeken in de pc (dat boekingssysteem is ingewikkeld zeg!). Daarna schema’s geüpdate, aangezien er weer meer gasten geboekt waren. Ook meteen de paardrijschema’s digitaal gemaakt en uitgeprint, dat zag er al een stuk netter uit. Paar telefoontjes beantwoord, wat niet mijn sterkste kant is en helemaal niet in het Engels. Nog wat dingentjes in de keuken gerommeld en toen was het al weer lunchtijd. Na de lunch, lekkere sandwiches met tomatensoep en salades, nog even op kantoor gezeten. Rond de middag werd mij echter gevraagd of ik meewilde ‘bareback’ rijden, oftewel: zonder zadel. Nou prima, dus ik Buster uit de Paddock geplukt. Daarna met zijn 3en (Steffi, Tamara en ik) een uurtje in het bos geweest. Buster zit gelukkig wel lekker zonder zadel, dus dat was wel uit te houden. Alleen.. dan moet je ineens een hele steile berg af (had Steffi ineens bedacht, laten we gewoon van het pad afwijken en hier dwars naar beneden.. wánt: daar beneden moet namelijk een ander pad zijn). Dus zo gezegd, zo gedaan. Was alleen niet zo heel handig, zonder zadel een steile berg omlaag. Buster is dan ook nog is zo’n paardje die er even niet over nadenkt dat er een mens op hem zit.. gevolg: best wel wat takken in m’n gezicht gekregen. Maar.. het was wel een avontuurlijke leuke tocht! Nog zelfs de twee laatste hekken open/dicht gedaan, haha.
Die dag gingen ook de laatste twee gasten weg en waren we dus weer even alleen. Dat betekent: uit eten! Dus wij weer met een stel naar Clinton gereden, uur heen, uur terug. Onderweg nog veel bergen gezien die al een hoop sneeuw hebben! Aangekomen in Clinton weer een ander tentje opgezocht, het werd nu de Wolfs Cry-Inn Pub. Ja, je lees het goed; PUB. En dat betekent hier dat je minimaal 19 jaar moet zijn, ook al drink je niets van alcohol. Dus na geantwoord te hebben op de vraag ‘How old are you?’ moest ik zelfs mijn paspoort (die ik gelukkig bij had) laten zien. Toen dat allemaal in orde was konden we gaan bestellen. Ik koos de chicken wrap, die overheerlijk was! Op de terugweg nog twee reeën gespot, die zijn toch wel stuk groter als in Ned.
Zondag 5 september
Vandaag lekker rustdagje.. Even wat was gedaan, kamer opgeruimd en schoongemaakt, beetje gegeten, aan opdracht gewerkt en dat was mijn dag eigenlijk wel.
Die honden hier sjouwen trouwens ook overal mee naartoe. Als je hooi moet halen: hup meteen twee honden mee in de auto (best krap met zijn 4en op 1 bank). Trail rides? No problemo voor de honden, zelfs de day rides niet!
Ze zijn hier trouwens best lui, als ze even stukje verderop moeten zijn (misschien 50/100 meter verderop), gaan ze al meteen met de auto, wat een gemakzucht he.
Woensdag 6 september
Vandaag stond er een day ride op het programma! En wat doe ik, ik verslaap me! Nouja verslapen ook niet want ik was wel op tijd, maar stond toch 20min later op dan gepland. Even wat kleren uit de kast geplukt die ik dacht nodig te hebben (thermoshirt, polo, vest, fleecevest, sjaal; nee ik had het dan ook niet koud) en naar beneden gerend. Alvast mijn horsie Buster uit de paddock gehaald en opgezadeld en toen ontbeten. Daarna lunchpakketjes gemaakt, want het was tenslotte een DAY-ride. Dus rond 10uur op het paard richting ‘Pinto Jenny’. Hele mooie tocht, met al een héél spetterend begin: BEREN BEREN BEREN!!! 3 stuks maarliefst; een moeder met twee jongen. Meteen mijn fototoestel gepakt natuurlijk, en proberen wat foto’s te schieten. Ze waren niet zo heel dichtbij, ik denk op 100 meter afstand, maaar dat maakt niet uit voor de 1e keer (hoop natuurlijk dat ik er nog veel meer ga spotten!). Daarna nog heel veel mooie stukken landschap gezien, waar je ook heel ver kon kijken. Ik zou zeggen; zie foto’s. Gelukkig heb ik nu wel een paar mooie foto’s van mijzelf te paard! Er zitten ook een paar foto’s bij die door de gasten zijn genomen; twee Duitsers die meewaren op de tocht liepen constant foto’s te maken. Rond een uur of half 1 was het tijd voor de lunch. Na een goed plekje op de berg te hebben gevonden, en de paarden aan een boom te hebben vastgemaakt, konden we met zijn 4en plaatsnemen op een rots. Ik had voor de lunchpakketjes een lekkere sandwich gemaakt, twee koekjes, een appel (die voor het paard gebruikt kon worden, maar Buster snapte niet echt wat tie ermee moest), een notenmix en een flesje water. Na de lunch vervolgden wij onze trip door de bergen. En toen ‘liepen’ we tegen het volgende wild aan; een bald eagle! Heel mooi om te zien, dat ken je echt alleen uit National Geographic documentaires. Je kent het wel: dat zo’n vogel dan helemaal boven de bergen gaat cirkelen op zoek naar eten; nou dat hebben wij dus gezien, prachtig! Staat op foto! Niet zo heel scherp en duidelijk, maar als je inzoomt dan kan je wel zijn bruine lichaam zien, witte hals en geelachtige snavel.
Ow en trouwens, voor degene die Into the Wild kennen (film over een jongen die Alaska in trekt, een achtergelaten bus ‘magic bus’ betrekt en hier uiteindelijk dood gaat van de honger) ; jaja ik heb de ‘Magic Bus’ van Canada gezien! Haha . Een bus in de middle of nowhere, helemaal uitgestorven.
Na nog een paar (denk wel stuk of 6 keer) flinke galopstukken te hebben gedaan (héérlijk overigens, op die uitgestrekte stukken waar je gewoon knoeperhard kunt scheuren; voelde me echt een Cowgirl!) was het tijd om weer huiswaarts te keren. Nog wat mooie foto’s gemaakt van het uitzicht op de ranch. Toen ik van Buster afstapte voelde ik mijn kont wel zeg, pff! Onderweg moet ik zeggen had ik er niet zo’n last van; Buster is fijn te rijden en het zadel zat goed. Maar bij het afstappen, en toen ik even later naar de toilet ging; já toen voelde ik het wel hoor!
Vanochtend begon met een gesprekje over de telefoon met mijn stagebegeleider van school, die even belde hoe het ging. Daarna een kamer schoongemaakt voor de gasten, wat gestofzuigd in de eetkamer en alle matten flink uitgeklopt. Susan beloonde dat laatste met de opmerking ‘it’s a long time ago that this was so clean!’. ‘s Middags was er niet veel te doen dus vroeg ik aan Susan of ik meekon met de rit. Dat vond ze prima, dus ik Buster weer uit de paddock gehaald. En ja hoor, er stond weer wildlife op het programma! Ditmaal ging het om een coyote, een wolfachtige (helaas geen foto, aangezien ik mijn camera niet bij had). Tamara zag hem, in de verte op een berg. Hij was erg moeilijk te zien, met zijn lichtbruinige kleur op die berg, maar we hebben hem even kunnen volgen! Daarna nog heel veel koeien (incl stier) gepasseerd, en toen was de rit alweer voorbij.
Oja, ze hebben in 100mileshouse Nederlandse producten geïmporteerd dus ik heb hier nu Hagelslag naast me staan! Jammie.
De nieuwe foto's:
http://picasaweb.google.com/106983025229558768921/BigBarGuestRanchWeek3#
Je ontmoet hier hele leuke en interessante gasten! Na de vraag ‘Do you know the movie Into the Wild?’, waarbij ik zo enthousiast ‘Yes!’ riep dat iedereen me aankeek, begon een gast te vertellen. Een aantal jaren geleden is die man ook naar Alaska gegaan om een aantal dagen helemaal alleen in de wildernis te kamperen. Hij vond het geweldig! Fantastisch om dit soort mensen te ontmoeten, die kom je in Nederland niet tegen! Hier lijkt het wel of iedereen naar Alaska gaat/is geweest, dat is zo jaloersmakend! En allemaal zitten ze boordevol met avontuurlijke verhalen.
Zaterdag 4 september
Hele dag ingepland voor kantoor, dus was wel benieuwd wat ik dan zou moeten doen. Eerst even een paar dingen meegekeken in de pc (dat boekingssysteem is ingewikkeld zeg!). Daarna schema’s geüpdate, aangezien er weer meer gasten geboekt waren. Ook meteen de paardrijschema’s digitaal gemaakt en uitgeprint, dat zag er al een stuk netter uit. Paar telefoontjes beantwoord, wat niet mijn sterkste kant is en helemaal niet in het Engels. Nog wat dingentjes in de keuken gerommeld en toen was het al weer lunchtijd. Na de lunch, lekkere sandwiches met tomatensoep en salades, nog even op kantoor gezeten. Rond de middag werd mij echter gevraagd of ik meewilde ‘bareback’ rijden, oftewel: zonder zadel. Nou prima, dus ik Buster uit de Paddock geplukt. Daarna met zijn 3en (Steffi, Tamara en ik) een uurtje in het bos geweest. Buster zit gelukkig wel lekker zonder zadel, dus dat was wel uit te houden. Alleen.. dan moet je ineens een hele steile berg af (had Steffi ineens bedacht, laten we gewoon van het pad afwijken en hier dwars naar beneden.. wánt: daar beneden moet namelijk een ander pad zijn). Dus zo gezegd, zo gedaan. Was alleen niet zo heel handig, zonder zadel een steile berg omlaag. Buster is dan ook nog is zo’n paardje die er even niet over nadenkt dat er een mens op hem zit.. gevolg: best wel wat takken in m’n gezicht gekregen. Maar.. het was wel een avontuurlijke leuke tocht! Nog zelfs de twee laatste hekken open/dicht gedaan, haha.
Die dag gingen ook de laatste twee gasten weg en waren we dus weer even alleen. Dat betekent: uit eten! Dus wij weer met een stel naar Clinton gereden, uur heen, uur terug. Onderweg nog veel bergen gezien die al een hoop sneeuw hebben! Aangekomen in Clinton weer een ander tentje opgezocht, het werd nu de Wolfs Cry-Inn Pub. Ja, je lees het goed; PUB. En dat betekent hier dat je minimaal 19 jaar moet zijn, ook al drink je niets van alcohol. Dus na geantwoord te hebben op de vraag ‘How old are you?’ moest ik zelfs mijn paspoort (die ik gelukkig bij had) laten zien. Toen dat allemaal in orde was konden we gaan bestellen. Ik koos de chicken wrap, die overheerlijk was! Op de terugweg nog twee reeën gespot, die zijn toch wel stuk groter als in Ned.
Zondag 5 september
Vandaag lekker rustdagje.. Even wat was gedaan, kamer opgeruimd en schoongemaakt, beetje gegeten, aan opdracht gewerkt en dat was mijn dag eigenlijk wel.
Die honden hier sjouwen trouwens ook overal mee naartoe. Als je hooi moet halen: hup meteen twee honden mee in de auto (best krap met zijn 4en op 1 bank). Trail rides? No problemo voor de honden, zelfs de day rides niet!
Ze zijn hier trouwens best lui, als ze even stukje verderop moeten zijn (misschien 50/100 meter verderop), gaan ze al meteen met de auto, wat een gemakzucht he.
Woensdag 6 september
Vandaag stond er een day ride op het programma! En wat doe ik, ik verslaap me! Nouja verslapen ook niet want ik was wel op tijd, maar stond toch 20min later op dan gepland. Even wat kleren uit de kast geplukt die ik dacht nodig te hebben (thermoshirt, polo, vest, fleecevest, sjaal; nee ik had het dan ook niet koud) en naar beneden gerend. Alvast mijn horsie Buster uit de paddock gehaald en opgezadeld en toen ontbeten. Daarna lunchpakketjes gemaakt, want het was tenslotte een DAY-ride. Dus rond 10uur op het paard richting ‘Pinto Jenny’. Hele mooie tocht, met al een héél spetterend begin: BEREN BEREN BEREN!!! 3 stuks maarliefst; een moeder met twee jongen. Meteen mijn fototoestel gepakt natuurlijk, en proberen wat foto’s te schieten. Ze waren niet zo heel dichtbij, ik denk op 100 meter afstand, maaar dat maakt niet uit voor de 1e keer (hoop natuurlijk dat ik er nog veel meer ga spotten!). Daarna nog heel veel mooie stukken landschap gezien, waar je ook heel ver kon kijken. Ik zou zeggen; zie foto’s. Gelukkig heb ik nu wel een paar mooie foto’s van mijzelf te paard! Er zitten ook een paar foto’s bij die door de gasten zijn genomen; twee Duitsers die meewaren op de tocht liepen constant foto’s te maken. Rond een uur of half 1 was het tijd voor de lunch. Na een goed plekje op de berg te hebben gevonden, en de paarden aan een boom te hebben vastgemaakt, konden we met zijn 4en plaatsnemen op een rots. Ik had voor de lunchpakketjes een lekkere sandwich gemaakt, twee koekjes, een appel (die voor het paard gebruikt kon worden, maar Buster snapte niet echt wat tie ermee moest), een notenmix en een flesje water. Na de lunch vervolgden wij onze trip door de bergen. En toen ‘liepen’ we tegen het volgende wild aan; een bald eagle! Heel mooi om te zien, dat ken je echt alleen uit National Geographic documentaires. Je kent het wel: dat zo’n vogel dan helemaal boven de bergen gaat cirkelen op zoek naar eten; nou dat hebben wij dus gezien, prachtig! Staat op foto! Niet zo heel scherp en duidelijk, maar als je inzoomt dan kan je wel zijn bruine lichaam zien, witte hals en geelachtige snavel.
Ow en trouwens, voor degene die Into the Wild kennen (film over een jongen die Alaska in trekt, een achtergelaten bus ‘magic bus’ betrekt en hier uiteindelijk dood gaat van de honger) ; jaja ik heb de ‘Magic Bus’ van Canada gezien! Haha . Een bus in de middle of nowhere, helemaal uitgestorven.
Na nog een paar (denk wel stuk of 6 keer) flinke galopstukken te hebben gedaan (héérlijk overigens, op die uitgestrekte stukken waar je gewoon knoeperhard kunt scheuren; voelde me echt een Cowgirl!) was het tijd om weer huiswaarts te keren. Nog wat mooie foto’s gemaakt van het uitzicht op de ranch. Toen ik van Buster afstapte voelde ik mijn kont wel zeg, pff! Onderweg moet ik zeggen had ik er niet zo’n last van; Buster is fijn te rijden en het zadel zat goed. Maar bij het afstappen, en toen ik even later naar de toilet ging; já toen voelde ik het wel hoor!
Vanochtend begon met een gesprekje over de telefoon met mijn stagebegeleider van school, die even belde hoe het ging. Daarna een kamer schoongemaakt voor de gasten, wat gestofzuigd in de eetkamer en alle matten flink uitgeklopt. Susan beloonde dat laatste met de opmerking ‘it’s a long time ago that this was so clean!’. ‘s Middags was er niet veel te doen dus vroeg ik aan Susan of ik meekon met de rit. Dat vond ze prima, dus ik Buster weer uit de paddock gehaald. En ja hoor, er stond weer wildlife op het programma! Ditmaal ging het om een coyote, een wolfachtige (helaas geen foto, aangezien ik mijn camera niet bij had). Tamara zag hem, in de verte op een berg. Hij was erg moeilijk te zien, met zijn lichtbruinige kleur op die berg, maar we hebben hem even kunnen volgen! Daarna nog heel veel koeien (incl stier) gepasseerd, en toen was de rit alweer voorbij.
Oja, ze hebben in 100mileshouse Nederlandse producten geïmporteerd dus ik heb hier nu Hagelslag naast me staan! Jammie.
De nieuwe foto's:
http://picasaweb.google.com/106983025229558768921/BigBarGuestRanchWeek3#
-
10 September 2010 - 05:35
Isaura En Kimmie:
Haai Netje!
Wat leuk zeg dat je al zoveel 'Wild' heb gezien! We worden wel een beetje jaloers op al jou eten :P Wij hebben een nieuwe gewoonte: verveling door altijd vrij zijn... Maaaaaaaaaaaar we mogen wel een weekje of 2 weekjes lekker trekken door India en dan gaan we naar Goa, Palolem Beach, dolfijnen spotten :P
Xxxx van ons -
10 September 2010 - 10:14
Hello Annette:
Geweldig zeg, dat je beren gezien het. Weer een doel bereikt!!!(je snapt dat wel). Wat een prachtige foto's. Het valt op dat het licht steeds zo verschillend is. Ook de wolken zijn steeds zo mooi. Je hoeft daar, tijdens het rijden, in ieder geval geen rekening te houden met tegenliggers!! Wat een ruimte om je heen. O ja, wat die bus aangaat, die heeft nog wel een opknapbeurtje nodig en op hageslag hoef je al helemaal niet te rekenen, want die haal je niet zomaar even. Nou nog lasso leren werpen, een paard vangen en dan zal toch je echt moeten overstappen op zo'n cowgirlhoed (maar wel met ingebouwde veiligheidshelm). Veel plezier nog.
Liefs Mama -
10 September 2010 - 17:08
Lizelot:
Hey cowgirl. Ik ben benieuwd of we straks een heel relaxte ruiter terugzien. Winchester gaat deze week een ritje maken in de trailer. Misschien hebben we dat in orde als je thuiskomt. In de bak rijden is toch helemaal niks meer nu he. Groetjes Lizelotte -
10 September 2010 - 22:54
Drika:
Hee Annette,
Geweldig allemaal! Ik kom er nu pas achter hoe goed je paard rijdt: Knap hoor. Ik zou dat echt niet durven. Had de hagelslag maar meegenomen. Beren kunnen die nl. goed gebruiken bij het smeren van broodjes. Ben inmiddels ook benieuwd naar je doelen. Hoort een beer bij de big five? Ga vooral door met je leuke beschrijvingen. Ik blijf je volgen.
Groetjes ook namens ome Mike,
Tante Drika -
11 September 2010 - 10:34
Je Vader:
Hoi Annette,
Die paarden ritten lijken me echt geweldig, en dan lang in galop en de beren natuurlijk, wat een ervaring. De foto's geven een goede induk van de omgeving, ik vindt de wolken zo mooi overkomen op de foto. Grappig dat de honden overal mee willen gaan. Misschien hebben ze ook Pastachoca beregoed.
Veel plezier, groetjes je Pa. -
11 September 2010 - 21:13
Frits En Loes:
Hoi Annette, jij kunt je eigen helemaal uitleven daar in het mooie Canada! Lekker paard rijden, mooie foto's schieten en een hoop dieren ontmoeten. Prachtig! Nog veel plezier op je stage. Groetjes Frits en Loes -
12 September 2010 - 11:58
Opa Piet Oma Riet:
Hoi Annette Wat een lang verslag met foto's,vooral het zien van die beren natuurlijk, dan kan je dag niet meer stuk en dan nog ander wild ook. Wat dat galopperen betreft begin je al aardig te lijken op de filmactrice uit "Annie (Annette) get your gun" (Film van heel lang geleden)Alleen de "gun" moet je toch maar vergeten, maar misschien wel de "sporen" aan je laarzen? Kan je nog harder!!! Je loopt nu zeker al met kromme cowboy benen? De foto's zijn allemaal geweldig om te zien en ook het filmpje dank zij het schokken best leuk. En mooie uitzichten op de bergen en de uitgestrektheid van het gebied zijn goed waarneemwaar. Je bent er echt van God en alleman verlaten. De meelopende hond wijst je de weg, leuk om te zien. Ook mooie foto's van jezelf te paard zijn goed genomen, bedankt ze maar van ons. Hoe is het daar met de insecten? of is het daar te koud voor? Annette groetjes en tot het volgende reisverslag Opa Piet en Oma Riet xxxx
P.S. leuk hé die kleine in Australie? Doeiiii
-
13 September 2010 - 11:08
Marcia:
gezellig met de beertjes, en Appie wat een geweldige naam.
maar kijk maar uit dat je niet opgegeten word door de beren.
-
17 September 2010 - 19:39
Guus En Z'n Pa En Ma:
Die beer met die lange oren op de foto komt me bekend voor. Ook de omgeving trouwens. Veel plezier nog daar. Oja en ook voor Kim de groetjes van iedereen hier op de Waddel. -
20 September 2010 - 11:57
Maria:
Hoi Annette,
Vorige week zondag zijn wij thuis gekomen van een vakantie van 3,5 week in Frankrijk. Ik heb net de tijd genomen om al jouw reiservaringen, foto's e.d. en verslagen te lezen. Wat een enorme ervaring moet dat zijn om dit te mogen meemaken! Wat een prachtig land! Zo te horen heb je het goed naar je zin en ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Het lijkt me geweldig om al die dieren zo in hun eigen leefomgeving te zien en er te paard door het prachtige en uitgestrekte landschap te crossen. Wat schiet de tijd alweer op, hè. Je maakt niet de indruk last van heimwee te hebben. Vind je het jammer als je weer terug moet, of heb je het tegen die tijd toch wel bekeken in the ,middle of nowhere? De recreatiemogelijkheden zijn redelijk beperkt, lijkt me zo. En eigenlijk heb je er een auto nodig!
Ik vond het erg interessant om alles te lezen en zien. Succes met het verwerken in je stageverslag.
Hartelijke groeten, ook van Oom Harrie, Tante Maria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
